Vefa ve nankörlük

İnsanı insan yapan en önemli unsurlardan birisi vefa duygusuna sahip olmaktır. Özünde bakıldığında tanımlanarak; “ Yapılan iyilikleri unutmama, iyilik yapana daha güzeliyle karşılık verme halidir.”

Hiç beklenmedik bir zamanda iyilik yaptığın, ona karşı hiç niyetini bozmadığın kişiden iyilik beklerken bırak sana iyilik yapmayı zor anında sana nankörlük ettiğini yaşayıp birebir şahit oluyoruz.

Bu şaşkınlık içerisinde kaanızı kaldırıp şöyle bir etrafımıza baktığımızda vefa duygusunu yitirmiş, sadece karşısındakanin iyi niyetinden faydalanıp daha güzeliyle karşılık vereceği yerde nankörlük edecek kadar yüzsüzleşmiş ve insanlıklarını kaybetmiş olarak karşımıza çıkmaktadır.

Biraz kendilerini güçlü gördüklerinde ve buna içten içe kıskançlık da eklenince çok daha tehlikeli olabiliyorlar.

Eee boşuna dememişler; “Hayvanlar aç ve zorda kalırsa saldırgan olurlar, insanlar tok ve güçlü olduklarında saldırgan olurlar.”

İlişkin olarak çok çeşit yaşanmışlıklar, bir çok örnekle , bir çok mağduruyite maruz kalmakla birlikte yüz yüze gelindiğinde ne bir utanma bin bir yüz kızarması ne de bir mahcubiyet duygusundan uzak, hadsizce sağlam olmayan fakat kendisinde gören arsız davranışları yüzsüzce sergilemeye devam eder.

Her ne olursa olsun hiç şüphesiz iyilik karşılık ister. Yapılan bir iyilik muhatabından karşılık ister, bulamazsa böyle bir durum ne insanlığa sığar ne de ahlaki değerlere sığar. Hiçbir şeyle telif etmek mümkün değil. Ancak iyilik karşılık bulur ise insanların güven ortamının tesisi ve sürekliliği ve yine insanların birbirine yardımda bulunması sevgiyle yaklaşmasıyla mümkündür. Bu bağlamda iyilik karşılık ister, karşılık bulan iyilik, güven getirir, güven sevgi ve saygı sağlar, sevigi saygı da insan ilişkilerinin devamını getirir. Aksi halde kin ve nefret devamında istenmeyen sonuçlar doğurur.

Yazımın başında bahsettiğim gibi vefa insanlar arası ihlaki bir davranıştır. Aslında bir bakıma vefa duyguları yer etmemiş olan toplumlarda güven ve itimat azalır. İnsanlar arasında olduğu gibi devletin vatandaşlarına karşı da vefkarlık göstermeli yine devlete hizmet edenler de vefalı davranmalıdır.

Bir düşünür (Ausonius) diyor ki; “ Bir toprak, nankör bir insandan daha kötü bir şey yetiştirmez.”

Bu topraklarda o kadar nankör yetişmiş ki.

Tütün, pamuk, buğday, ayçiçeği, arpa , yulaf, nohut, mercimek, şeker pancarı, patates, soğan v.s. Toprak ürünlerine üretimde kota koyarsanız canlı hayvan yetiştiriciliğini de zora koyarsınız. Kendi kendine yeten ülkemi ne hale koyarsınız. Bu topraklara nankörlük etmeyin.

Üretim, üretim, üretim diyoruz…