ÖZLEMEK

“Yaşarken bile özledim, onbeş gün kaldım yetmedi.” Demiş bayan hemşehrim paylaştığım bir fotoğrafın altına.

O yer o fotoğraf doğup büyüdüğümüz , acı tatlı anılarımız olan ana-baba-ata yurdu Yerkesik idi.

Bu özlem anlatımı çok ilgimi çekti. Şöyle ki; özlemi anladık da özlediğini “yaşarken” bile özlemek ne oluyordu.? Üstelik onbeş gün kalmış (yaşamış yani) ama yetmemiş.!

“Bir kimseyi ya da şeyi bir daha görmek, ona kavuşmak isteği ve duygusu” olarak tarif ediliyor özlem…

Bu kişi çocukluğundan itibaren belli bir yaşa kadar şimdi özlemini duyduğu yurdunda, vatanında yaşadıktan sonra işi gereği çıkıp gitmiş bir insan. Zaman zaman kendilerince gerekli gördükleri hallerde gelip, belli bir süre sonra dönüp gidiyorlar çalıştıkları, yaşamlarını sürdürdükleri yere..

Vatan özlemi, yurt özlemi bana göre bir bütünlüğü kapsayan duygudur, istektir.

Örneğin; özlemini duyduğu yerin nesini özlemez ki insan.. Havasını, suyunu, dağını, taşını, toprağını, hınım-hısım (akraba), arkadaşları ve yaşıyorlarsa ana-baba v.s.

“Yaşarken bile özlemek” ne oluyordu..? Çokça düşündüm, irdeledim kendi kendime. Çünkü ilk defa duyduğum, gördüğüm bir “özlem” biçimiydi bu.

Geçmişten bu güne kendi yaşadığım özlem duygularımı birer birer hatırlamaya çalıştım. Tabi ki çok yaşamışlığımız var (herkesin vardır) bu konuda. Baskın çıkan bir özlemimi anlatmak isterim.

Her yaz mevsiminden halkımızdan çoğu insanımız yaylaya (ovaya) bağ-bahçe için. Su ihtiyacı ise keson kuyulardan karşılanır buralara. Ve kuyu suları 12 derece civarındadır genellikle. Dışardaki yaz havası daha sıcak olduğu için bu havaya göre soğuk sayılır bu sular. Ve acil susama ihtiyaçlarının giderilmesi için bakraçlarla kuyulardan çekilen su doğrudan bakraçlardan içilir.

Bir yaz mevsiminde yaptığım askerlik zamanında bu suları ve içme biçimlerini çok çok özlemişimdir ben.. Gerçekten soğuk içilebilen bir kuyu suyu yaz mevsiminin sıcak günlerinde nefis olur, doyumsuz olur.

Acaba diyorum böyle bir doyumsuzluk mudur “yaşarken bile özlemek”

Veya; özlemek çok boyutlu bir duygudur da bu boyutlardan birçoğunu yaşayamamak mıdır, kavuşamamak mıdır “yaşarken bile özlemek.” Ne dersiniz..?